İnhibitör, hemofili A ve B’de dışarıdan verilen pıhtılaşma faktörlerine karşı gelişen IgG yapısındaki allo-antikorlar olup faktörlerin etkinliğini nötralize eder. İnhibitör gelişimi hem hastalık hem de hemofili tedavisiyle ilişkili bir komplikasyondur.¹

_{*PUP, yani daha önce faktörle karşılaşmamış ağır hemofili hastalarının %79’unda ilk 20 uygulamada, kalan %21’lik kısmında ise ilk 75 uygulamada (önceki çalışmalarda ağır hemofili A’da riskin 200 uygulama gününden sonra azaldığı bildirilmiştir) inhibitör geliştiği bilinmektedir. Her ne kadar WFH yerine koyma (replasman) tedavisi başladıktan sonra en az 6-12 ayda bir inhibitör taramasını önerse de, yeni tanı ağır hemofili A hastalarında riskin en yüksek olduğu ilk 20 uygulama gününde 5 uygulama gününde bir, 20-50 uygulama günü arasında 10 uygulamada bir inhibitör bakılmasını öneriyoruz. Sonraki 150 uygulamaya kadar 6 ayda bir, sonrasında yılda bir inhibitör bakılması genellikle yeterlidir. Hemofili B’de gelişen inhibitörlerin %50’si anafilaktoid tipte yaşamı tehdit eden reaksiyonların gelişimine neden olabileceğinden ilk 20 uygulamanın mutlaka hastane ortamında ve acil müdahale şartları sağlanarak yapılması ve anafilaktoid/alerjik reaksiyon ya da nefrotik sendrom geliştiği zaman mutlaka inhibitör bakılması önerilir.¹}

_{**Ağır kanamalarda ya da cerrahi operasyonlar sonrasında beş günü aşan yoğun faktöre maruz kalınması durumunda, hastalığın tipi ya da ciddiyetine bakılmaksızın son uygulamadan sonraki dört hafta içinde inhibitör taranması önerilir.¹}